که چرا خانه کوچک ما سیب نداشت؟!

 تو به من خندیدی و نمی‌دانستی

من به چه دلهره از باغچه‌ی همسایه

سیب را دزدیدم .

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دســـــت تو دید ،

غضب آلوده به من کرد نگاه

سیب دندان‌زده از دست تو افتاد به خاک؛

و تو رفتی و هنوز ...

سالهاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرارکنان    ،   می‌دهد آزارم

و من اندیشــــه کنــــــــــــان   ،   غرق این پندارم :

 

« که چرا خانه‌ی کوچک ما سیب نداشت!!... »